کد مطلب:315519 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:155
ستیز با اهل بیت
هنگامی كه كارها برای معاویه راست شد، تمامی سازمانهای دولتی و وسایل تبلیغی خود را برای ستیز با اهل بیت كه میراث و ودیعه ی گرانبهای پیامبر در امت و عصب حساس جامعه ی اسلامی هستند، به كار گرفت. این گرگ جاهلی، خطرناكترین وسایل را برای ستیز با آنان به كار بست از جمله:
1- جعل اخبار: معاویه شبكه ای از مزدوران خود در زمینه ی جعل اخبار و نسبت دادن آنها به پیامبر، برای كاستن از منزلت و اهمیت اهل بیت، تشكیل داد.
جاعلان نیز گاهی اخباری در فضیلت صحابه - برای علم كردن آنان در برابر خاندان وحی - می ساختند كه امام محمد باقر (علیه السلام) بیش از صد حدیث را در
[ صفحه 112]
این زمینه برشمرده است. گاهی اخباری در مذمت اهل بیت (علیهم السلام) جعل می كردند.
آنان همچنین احادیثی در مدح و ستایش امویان - كه همیشه با اسلام سرستیز داشتند - جعل كردند و فضایل دروغینی به آنان نسبت دادند. این شبكه ی ویرانگر به همین مقدار اكتفا نكرد، بلكه اخباری در زمینه ی احكام اسلامی جعل كردند و متأسفانه این مجعولات به كتابهای صحاح و سنن نیز راه یافت و بخشی از شریعت اسلامی گشت و مصنفان كتب، متوجه جعلی بودن آنها نگشتند.
گروهی از محققان در این زمینه دست به تألیف كتبی زدند، از جمله «محقق مدقق؛ جلال الدین سیوطی» كتابی دارد به نام «اللئالی المصنوعة فی الاخبار الموضوعة» و در آن، احادیث زیادی از این قبیل را نام برده است.
«علامه ی امینی» نیز در اثر ماندگار خود، «الغدیر» تعداد این احادیث را تا نیم میلیون ثبت می كند.
به هر حال، بزرگترین فاجعه ای كه جهان اسلام را رنجانیده و مسلمانان را دچار شری بزرگ كرده، همین احادیث مجعول است كه چهره ی تابناك اسلام را مخدوش كرده است و پرده ای میان مسلمانان و امامان و احادیث صحیح آنها كه از ذخیره های اسلام می باشد، آویخته است.
2- ناسزاگویی به امیرالمؤمنین (ع): معاویه رسما دستور داده بود كه امیرالمؤمنین را سب كنند و از كارگزاران و والیان خود خواسته بود آن را میان مسلمانان اشاعه دهند و این كار را عنصری اساسی در استواری و ماندگاری حكومت خود می پنداشت.
وابستگان حكومت و وعاظ السلاطین در پی اجرای خواسته ی معاویه نه تنها در محافل خصوصی و عمومی، بلكه در خطبه های نماز جمعه و دیگر مناسبتهای
[ صفحه 113]
دینی، به سب امام پرداختند، با این اعتقاد كه شخصیت امام را نابود و نام او را محو كنند، غافل از آنكه:
چراغی را كه ایزد برفروزد
هر آن كس پف كند ریشه اش بسوزد
این سب و لعنها به خودشان و یاورانشان و آنانكه بر مسلمانان مسلطشان كرده بودند، بازگشت و امام در گستره ی تاریخ به عنوان درخشانترین انسانی كه بنیادهای عدالت اجتماعی را استوار كرد و اركان حق را در زمین برقرار ساخت، ظاهر شد. از نظر تمام عرفهای بین المللی و سیاسی، امام به عنوان بزرگترین حاكم شرق و اولین بنیانگذار حقوق محرومان و ستمدیدگان و اعلام كننده ی حقوق بشر، شناخته شد، لیكن دشمنان حضرت، تفاله های بشریت و بدترین آفریدگان بودند كه جنایتشان بر انسانیت نظیر ندارند، آنان مانع از آن شدند كه امام نقش خود را در زمینه ی بنای تمدن انسانی و تحول زندگانی عامه در تمام زمینه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، ایفا كند.
3- آموزشگاههای كینه پروری: معاویه آموزشگاهها و سازمانهای تعلیمی خاصی به كار گرفت تا نوباوگان را با بغض نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) كه مركز حساس اسلام هستند، بپرورند. این دستگاهها نیز به فرزندان نوپای مسلمین دشمنی با عترت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و خاندان وحی را می آموختند. ولی این كارها نتایج زودگذری داشت و خداوند برعكس خواسته ی معاویه اراده كرده بود و آرزوهای او را به باد داد.
اینك این امیرالمؤمنین (علیه السلام) است كه وصف او زبانزد دنیاست و مكارمش در همه ی زبانها بازگو می شود و سرود آزادگان در هر زمان و مكانی است. ستاره ی درخشانی است در آسمان شرق كه به نورش مصلحان راه می پویند و بر طریقش پرهیزگاران گام می زنند. و این معاویه و امویان هستند كه چون جرثومه ی
[ صفحه 114]
فساد، بدانها نگریسته می شود و جز با خذلان و خواری و عاقبت به شری، از آنان یاد نمی شود.
معاویه در میدان سیاسی و اجتماعی شكست خورد و برنامه های اهل بیت ستیزش، درون آلوده به گناهان و جنایات او را آشكار كرد و بر همگان روشن شد كه او پلیدترین حاكمی است كه در شرق عربی و اسلامی ظاهر شده است.
1- جعل اخبار: معاویه شبكه ای از مزدوران خود در زمینه ی جعل اخبار و نسبت دادن آنها به پیامبر، برای كاستن از منزلت و اهمیت اهل بیت، تشكیل داد.
جاعلان نیز گاهی اخباری در فضیلت صحابه - برای علم كردن آنان در برابر خاندان وحی - می ساختند كه امام محمد باقر (علیه السلام) بیش از صد حدیث را در
[ صفحه 112]
این زمینه برشمرده است. گاهی اخباری در مذمت اهل بیت (علیهم السلام) جعل می كردند.
آنان همچنین احادیثی در مدح و ستایش امویان - كه همیشه با اسلام سرستیز داشتند - جعل كردند و فضایل دروغینی به آنان نسبت دادند. این شبكه ی ویرانگر به همین مقدار اكتفا نكرد، بلكه اخباری در زمینه ی احكام اسلامی جعل كردند و متأسفانه این مجعولات به كتابهای صحاح و سنن نیز راه یافت و بخشی از شریعت اسلامی گشت و مصنفان كتب، متوجه جعلی بودن آنها نگشتند.
گروهی از محققان در این زمینه دست به تألیف كتبی زدند، از جمله «محقق مدقق؛ جلال الدین سیوطی» كتابی دارد به نام «اللئالی المصنوعة فی الاخبار الموضوعة» و در آن، احادیث زیادی از این قبیل را نام برده است.
«علامه ی امینی» نیز در اثر ماندگار خود، «الغدیر» تعداد این احادیث را تا نیم میلیون ثبت می كند.
به هر حال، بزرگترین فاجعه ای كه جهان اسلام را رنجانیده و مسلمانان را دچار شری بزرگ كرده، همین احادیث مجعول است كه چهره ی تابناك اسلام را مخدوش كرده است و پرده ای میان مسلمانان و امامان و احادیث صحیح آنها كه از ذخیره های اسلام می باشد، آویخته است.
2- ناسزاگویی به امیرالمؤمنین (ع): معاویه رسما دستور داده بود كه امیرالمؤمنین را سب كنند و از كارگزاران و والیان خود خواسته بود آن را میان مسلمانان اشاعه دهند و این كار را عنصری اساسی در استواری و ماندگاری حكومت خود می پنداشت.
وابستگان حكومت و وعاظ السلاطین در پی اجرای خواسته ی معاویه نه تنها در محافل خصوصی و عمومی، بلكه در خطبه های نماز جمعه و دیگر مناسبتهای
[ صفحه 113]
دینی، به سب امام پرداختند، با این اعتقاد كه شخصیت امام را نابود و نام او را محو كنند، غافل از آنكه:
چراغی را كه ایزد برفروزد
هر آن كس پف كند ریشه اش بسوزد
این سب و لعنها به خودشان و یاورانشان و آنانكه بر مسلمانان مسلطشان كرده بودند، بازگشت و امام در گستره ی تاریخ به عنوان درخشانترین انسانی كه بنیادهای عدالت اجتماعی را استوار كرد و اركان حق را در زمین برقرار ساخت، ظاهر شد. از نظر تمام عرفهای بین المللی و سیاسی، امام به عنوان بزرگترین حاكم شرق و اولین بنیانگذار حقوق محرومان و ستمدیدگان و اعلام كننده ی حقوق بشر، شناخته شد، لیكن دشمنان حضرت، تفاله های بشریت و بدترین آفریدگان بودند كه جنایتشان بر انسانیت نظیر ندارند، آنان مانع از آن شدند كه امام نقش خود را در زمینه ی بنای تمدن انسانی و تحول زندگانی عامه در تمام زمینه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، ایفا كند.
3- آموزشگاههای كینه پروری: معاویه آموزشگاهها و سازمانهای تعلیمی خاصی به كار گرفت تا نوباوگان را با بغض نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) كه مركز حساس اسلام هستند، بپرورند. این دستگاهها نیز به فرزندان نوپای مسلمین دشمنی با عترت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و خاندان وحی را می آموختند. ولی این كارها نتایج زودگذری داشت و خداوند برعكس خواسته ی معاویه اراده كرده بود و آرزوهای او را به باد داد.
اینك این امیرالمؤمنین (علیه السلام) است كه وصف او زبانزد دنیاست و مكارمش در همه ی زبانها بازگو می شود و سرود آزادگان در هر زمان و مكانی است. ستاره ی درخشانی است در آسمان شرق كه به نورش مصلحان راه می پویند و بر طریقش پرهیزگاران گام می زنند. و این معاویه و امویان هستند كه چون جرثومه ی
[ صفحه 114]
فساد، بدانها نگریسته می شود و جز با خذلان و خواری و عاقبت به شری، از آنان یاد نمی شود.
معاویه در میدان سیاسی و اجتماعی شكست خورد و برنامه های اهل بیت ستیزش، درون آلوده به گناهان و جنایات او را آشكار كرد و بر همگان روشن شد كه او پلیدترین حاكمی است كه در شرق عربی و اسلامی ظاهر شده است.